Flexibiliteit betekent een pragmatisch aanvaarden van onszelf, anderen en de huidige omstandigheden in plaats van een star verzet tegen het huidige moment. Het vraagt een alertheid, een bewustzijn. Het is meer dan ‘met de stroom meedrijven’, het is het nuttig gebruikmaken van die stroom. Struikelblokken veranderen in opstapjes en problemen in kansen. Wanneer een storm opsteekt vechten we niet tegen de wind maar gaan we een windmolen bouwen.
Dit lijkt misschien onrealistisch en idealistisch. We kennen allemaal momenten van plezier, pijn en zien het onrecht in onze omgeving. Ingegeven door de angst, shock of ontkenning verzetten we ons tegen wat is. Door het doorleven en aanvaarden van situaties buigen we mee. Door het aanvaarden en uiten van alle bijbehorende emoties veren we terug.
In flexibiliteit schuilt grote kracht.
Vechtsporten weerspiegelen de wet van flexibiliteit; wanneer je geduwd wordt, trek dan, wanneer je getrokken wordt, duw dan en wanneer er een kracht op je afkomt, stap dan opzij. Elke beweging kan ons dienen, als we deze maar goed gebruiken.
Flexibiliteit is een houding; ‘oké, zo is de situatie nu en zo ben ik. Ik doe mijn best onder de huidige omstandigheden.’
Wanneer we leven vanuit ons verstand, dan zullen we zeker niet dankbaar zijn voor bepaalde gebeurtenissen. Maar van dat alles worden we wel sterker. Er treedt stress op wanneer het verstand zich probeert te verzetten tegen gebeurtenissen in het leven. Door alle uitdagingen die we tegenkomen te zien als kansen die ons op de lange duur een sterker, wijzer en completer mens maken, kunnen we verwachtingen of vooroordelen loslaten. Ook al lijkt het leven niet altijd eerlijk. We staan open voor ervaringen in plaats van dat we de ups en downs proberen te vermijden. We leven meer. We kunnen in ons werk, onze relaties of welk ander aspect van het dagelijks leven dan ook flexibiliteit toepassen. Bevrijd van de weerstand leren we de kunst van geluk.
De volgende oefening kan je daarbij helpen.
OEFENING: FLEXIBILITEIT ERVAREN
Deze oefening is voor 2 personen en laat je acceptatie fysiek beleven, zoals je die ook tegenkomt in de vechtsport en tevens in alledaagse situaties:
Ga in een normale houding staan, met je voeten uit elkaar, op één lijn met je schouders en steek een arm naar voren. Laat je partner je aan de pols of onderarm naar voren trekken, alsof deze je ergens mee naar toe neemt. Zodra je partner trekt, doe je een stap naar voren om je evenwicht te bewaren en je weerstaat (je trekt terug) het trekken van je partner. Beleef fysiek en emotioneel hoe dit voelt.
Laat je partner nu opnieuw trekken, maar net wanneer je partner gaat trekken, doe je twee stappen vooruit (terwijl je je evenwicht bewaart) en zachtjes duw je je partner in zijn of haar trekrichting. Met andere woorden; in plaats van de kracht te weerstaan, ga je erin mee, je maakt het de jouwe. Beleef hoe dit fysiek en emotioneel voelt. Dit keer accepteerde je het trekken van je partner niet, in de zin van onderwerping of tolerantie en je ging er niet actief tegenin; nee, je maakte er eerder gebruik van.
Draai de rollen om en praat over je ervaringen.
Bij een volgende keer dat je iets meemaakt en je voelt dat je je verzet, terugtrekt, bevriest of strijdt, vraag je dan eens af: ‘wat zou er gebeuren als ik actief met die kracht mee zou gaan en hem tot de mijne zou maken?’
Ik ben als coach bij Bel je coach regelmatig beschikbaar voor een fijn gesprek, zonder afspraak.
Lieve groet,
Yvonne
